Piwnica na LongStreet 55a- Mieszkanie Jasomy

- No, wreszcie, już myślałem, że mnie tak po prostu zostawisz...- burknął udawanym oburzonym tonem. Iskierki w jego bursztynowych oczach jedynie zdradzały rozbawienie i żart.
Przytulił ją do siebie dzięki czemu fragment jej ubrania zasłonił długą bliznę, która przecinała mu klatkę piersiową. Zamruczał zadowolony gładząc ją bo bokach, a jego serce zaczęło bić szybciej. Sapnął wypuszczając głośno powietrze z płuc.
Zerknął na Athenę i wyszczerzył się ukazując swój firmowy uśmiech w którym pokazywał wszystkie swoje białe zęby.
- Wstajemy, proszę pani. Już ranek... pora wstawać.- zanucił.

Zaśmiała się po czym wtuliła swój policzek w jego ramię i pocałowała delikatnie w szyję. Ile to rzeczy musiało się wydarzyć ażeby mogli sobie teraz tak po prostu siedzieć przytuleni.
- Przez krótką chwilkę miałam taką ochotę... ale w końcu to moja piwnica - wyszczerzyła się po czym zawadiacko wystawiła mu język.

Gdy go pocałowała zamruczał zadowolony.
Wysunął do przodu dolną wargę i zmrużył oczy mierząc ją wzrokiem.
- Jesteś dla mnie niedobra. Założę stowarzyszenie facetów, których partnerki chcą tak po prostu zostawić... Jak będziesz taka niedobra to kupię kajdanki i Cię skuję. Nie żartuję!- rzekł patrząc uważnie w jej oczy wciąż z oburzoną miną.
Widać było, że ciężko mu wytrzymać aby nie wybuchnąć śmiechem.

- Wiesz dobrze, że jestem odporna na minę porzuconego grajka z maślanym wzrokiem - mruknęła podnosząc głowę i patrząc na niego dziwnym wzrokiem, cwanym, łobuzerskim.
- A jak ty zakładasz stowarzyszenie facetów bla bla bla to ja też założę stowarzyszenie. - powiedziała pewnym siebie głosem i zamilkła na chwilę by zastanowić się co dalej.
- I będzie to stowarzyszenie konkurentek instrumentów! - wykrzyknęła, jakkolwiek głupio to zabrzmiało wcale nie miało tak zabrzmieć.
- I ja też nie żartuję! - splotła ręce na piersi by pokazać jak to bardzo ona nie żartuje (hahaha)
- A pierwszą członkinią będzie ona! - wskazała palcem na nieświadomą wilczycę i wybuchnęła śmiechem widząc zaspane oczy Atheny.

Popatrzyła na nich zdziwionym wzrokiem, nie rozumiała zupełnie tego typu zachowania, cóż zawsze była sama. Przekrzywiła łeb i w końcu przemieniła się w człowieka, lecz wciąż siedząc pod kołdrą no i, wciąż patrząc na gołąbki.

- A ja mam władzę!- żachnął się Seidara stosując swój firmowy uśmiech numer dwa- I żadnego stowarzyszenia przeciwko instrumentom nie będzie!- i w tym momencie wyprostował nogi puszczając dziewczynę w efekcie czego Jasoma zjechała gładko z jego nóg na podłogę.
- Słodko wyglądasz, gdy tak siedzisz.- oparł się brodą o jej głowę i dopiero teraz zauważył, że wilczyca teraz była dziewczyną.
- Ach, nasza pacjentka się obudziła całkiem- rzekł Sei pomagając wstać Jasomie, po czym podszedł do Atheny i ucałował ją w dłoń- Witam. Nazywam się Seidara. Miło mi panią poznać.

Popatrzyła zdziwiona na Seidarę i dopiero po paru momentach wydusiła z siebie lekko ochrypłe:
-J...Jestem Athena...-

Nie odezwała się już na temat stowarzyszeń tylko wstała z pomocą Japończyka i podeszłą do "pacjentki" nie omieszkując zaczepić łokciem o bok Seidary.
- Nie, nie przejmuj sie tym nałogowym podrywaczem - uśmiechnęła się zadziornie kładąc rękę na plecach chłopaka i uśmiechając przyjaźnie do białowłosej dziewczyny.
- My się już znamy. - podała jej kubek z gorącą herbatą.
- Napij się, dobrze ci zrobi - poinformowała. Białe włosy Atheny przywodziły jej na myśl Ran. Ran, przyjaciółkę z którą nie widziała się od bardzo dawna.
- Pamiętasz może co się stało? Wiem tylko, że straciłaś przytomność tuż pod naszymi drzwiami...

Przeniosła wzrok na Jasomę i uśmiechnęła się delikatnie widząc znajomą twarz. Kiwnęła głową i wzięła porządny łyk herbaty z kubka, to było chyba najlepsze co ją do tej pory spotkało... gorąca herbata.
-Zgubiłam się- szepnęła zawstydzona

Uśmiechnął się promiennie do Atheny i spojrzał na Jasomę mrużąc oczy. Jego wzrok mówił "Jak zostaniemy sami to się policzymy...". Przygryzł wargi.
- Nie zwracaj uwagi na jej słowa. To straszliwa zazdrośnica i wydaje jej się, że podrywam inne kobiety- wyszczerzył się i spojrzał zadziornie kątem oka na swoją ukochaną opierając się na jej ramieniu.
- O nic się nie martw, Atheno. Z nami Ci nic nie grozi. My sami swoi.- rzekł wesołym tonem.

Uśmiechnęła się do niego zbyt słodko by mógł to być prawdziwy uśmiech.
- Skarbie? Ja zazdrosna o inne kobiety? - uniosła wysoko podbródek i zerknęła na niego z udawaną wyższością - Dla mnie mógłbyś nago latać z tą swoją gitarą po rynku Blackhole... i nie zrobiłoby to na mnie najmniejszego wrażenia... a zazdrość to cecha śmiertelnie zakochanych mój drogi - wystawiła mu język i uśmiechnęła się do Atheny siadając na łóżku.
- Nic ci nie grozi, możesz tu zostać jak długo chcesz.... przynajmniej ochronisz mnie przed tym jego "strasznym" wzrokiem - słowo straszny wyposażyła w ruch dwóch palców u obu dłoni oznaczających cudzysłów.
- A jeśli chcesz możemy odprowadzić cię do Watahy.

-Jeśli mnie gdzie zostawicie samą to znowu się zgubię i znowu zamarznę i znowu złapią mnie genetycy!- powiedziała 'lekko' załamanym głosem przytulając się spontanicznie do Jasomy


|Yeeee spontaniczny hug! |

- Doprawdy? A to ciekawe... kto jeszcze kilka minut temu chciał stworzyć stowarzyszenie przeciwko instrumentom- zaśmiał się nie odrywając wzroku bursztynowych oczu od Jasomy.
Przejechał dłonią przez swoją bujną czarną czuprynę tworząc na głowie jeszcze większy nieład niż chwilę temu.
Widząc to przytulenie Atheny do Jasomy Sei nie mógł powstrzymać się od jednej myśli, która uparcie pchała mu się do umysłu. Yuri. Parsknął śmiechem, który zdusił pod nagłym napadem kaszlu.
Uspokoił się dopiero na wspomnienie genetyków. Silny dreszcz przebiegł mu przez plecy.
- Każdy się gubi. Ty jesteś tutaj nowa, ale po pewnym czasie nauczysz się i przestaniesz się gubić. To kwestia czasu.- rzekł łagodnie siląc się na wesoły ton.

Podniosła trochę zdziwiony wzrok na Seidarę
-Jesteś chory Seidara-san?- spytała cicho nadal tuląc się niczym bezbronne dziecko do Jasomy ()
-Nie sądzę...- powiedziała po chwili namysłu nad tym co powiedział chłopak -nigdy nie wypuszczano mnie poza Instytut...- wstyd się było do tego przyznać, ale cóż... była zamknięta

Uścisnęła jasnowłosą dziewczynę.
- Nic się nie bój, to normalne gdy po długim czasie znów jesteś na wolności.. uwierz mi coś o tym wiem... - wymamrotała.
- A ten pan, owszem, jest chory ale to niestety choroba nieuleczalna, nawet ja nic nie potrafię z tym zrobić - posłała mu dzikie spojrzenie i uśmiechnęła się do Atheny.
- Trudno przyzwyczaić się d o bycia wilkiem, prawda? - zagadnęła.

Przechyliła lekko głowę i tak patrzy na Jasomę
-Ja... nigdy nie wiedziałam jak to jest bym tylko człowiekiem..- była zmiennokształtną odkąd pamięta, każdy wokół mówił jej nawet, że jest córką takiej pary

- Taak, jestem nieuleczalnie chory na głowę i serce, co objawiło się mym przywiązaniem do tej oto okrutnej panny będącej treserką niewolników...- rzekł wzdychając i posyłając Jasomie rozbawione spojrzenie.
Stwierdziwszy, że takie stanie nic mu nie daje cofnął się i zabrał z fotela swoją koszulę by zarzucić ją na siebie.
- Po tym jak zmiennokształtny uwolni się od genetyków to czuje się jak nowo narodzony, a zarazem jest bardzo zagubiony. To całkiem normalne, ale... jeżeli ma siłę by walczyć to będzie żył na wolności radząc sobie tak jakby na wolności był zawsze.- rzekł filozoficznym tonem zapinając guziki.

- Chociaż chory to ma rację - stwierdziła.
- Urodziłaś się taka? Niesamowite.... chyba pierwszy raz spotykam taką osobę.... - no dobra nie pierwszy pierwsza była Elezei, ale ona się nie liczy, ona nie jest osobą, jest duchem, boginką.
- Czemu mi to robisz Sei?! - spytała zerkając na jego klatkę piersiową niestety zasłoniętą przez koszulkę.

Kiwnęła lekko głową
-W instytucie mówili mi, że moi rodzice zginęli próbując uciec....- westchnęła cicho
-Ale nie wiem czy to prawda- spojrzała gdzieś gdzieś w bok, po chwili wskazała oskarżycielsko palcem na Seidarę
-Nigdy nie znałam innego życia..-

- Bo to jest przeznaczone tylko dla Twoich oczu- rzekł składając usta w podkówkę.
Usiadł na fotelu przekładając swoją kurtkę i krawat na oparcie. Wyciągnął nogi przed siebie prostując je.
- Ja też nie znałem innego życia, ale nie miałem wyboru, gdy ze zwykłego człowieka stałem się ściganym zwierzęciem... ofiarą. Musiałem porzucić swoje dotychczasowe życie, rodzinę, przyjaciół... i marzenia by rozpocząć nowe życie w dziczy. Jak widzisz przyzwyczaiłem się choć to nie mój świat.- westchnął wyciągając swoją gitarę stojącą tuż obok z pokrowca i gładząc jej struny, by wydać kilka ładnie brzmiących ze sobą dźwięków.- Dlatego wiem, że dasz radę się przyzwyczaić do nowej sytuacji. Nie jesteś jedyną zmiennokształtną, która rozpoczyna nowe życie w zupełnie nowym, obcym świecie.- westchnął zagrawszy trzy pasujące do siebie akordy.

- Wszyscy przechodziliśmy mniej więcej ten sam schemat... choć każdy na swój sposób... z innego starty - dodała do słów Seidary.
- Ale każdy z nas choć trochę się przyzwyczaił, jedni bardziej... drudzy mniej - by zakończyć dość przykry temat ich przypadłości podniosła się.
- Chcesz się może odświeżyć Atheno? Nie mamy tu luksusów ale trochę ciepłej wody dla tak miłego gościa z pewnością się znajdzie.

Kiwnęła lekko głową, w jej oczach rozbłysły małe gwiazdki. Tak, teraz było jej tego potrzeba - ciepłej, oczyszczającej kąpieli.

Jasoma nie czekając na odpowiedź dziewczyny wyciągnęła z szafki ręcznik w świąteczny deseń, Rudolfa z czerwonym nosem, i podała go dziewczynie.
- Tam jest łazienka, a z resztą sądzę, że sama sobie poradzisz - uśmiechnęła się siadając na łóżku.

Wzięła ręczniczek i uśmiechnęła się do renifera na nim. Po momencie poszła w pokazanym przez Jasomę kierunku trafiając w końcu do upragnionej łazienki.

Błąkający się wilk o futrze czarnym, oczach żółtych i z sznurkiem przywiązanym do szyi a do niego przywiązany ciemnoniebieski kamień przybłąkał się do tego miejsca. Rozejrzał się, i zaczął wąchać, wyczuł woń trzech wilków. Skradł się by zobaczyć kogo wyczuł.

//Edit