Piwnica na LongStreet 55a- Mieszkanie Jasomy

Czego chcieć więcej kiedy pieniądze nie trzymają się twojej dziurawej kieszeni. No cóż, starczy i niewielkie mieszkanko w piwnicy. 1 Pokój, brak ciepłej wody, ważne że jest toaleta. Da się żyć, nie w takich warunkach się żyło. Nie jest to apartament na 99 pietrze, ale lepsze to niż mieszkanie w jaskini... choć różnica jest niewielka.

Dziewczyna przyszłą tu wraz z Seidarą najwyraźniej zadowolona z tego jak potoczyła się ta całą sytuacja z ich kłótnią i rozstaniem. Przynajmniej jedno zrozumieli... że się kochają.
- Zapraszam - powiedziała z szerokim uśmiechem po czym podeszłą do kuchenki gazowej , turystycznej, położonej na drewnianej obskurnej szafce.
- Masz ochotę na gorącą herbatę? - zapytała uprzejmie grzechocząc metalowym pudełkiem z torebkami zioła.

Sei wyraźnie zaciekawiony miejscem w jakim się znalazł lekko się uśmiechnął rozglądając wokół. Usiadł posłusznie na starym fotelu patrząc szczenięcym wzrokiem na partnerkę.
- Bardzo chętnie- rzekł z dużym uśmiechem wymalowanym na twarzy.

Woda się zagotowała a Jasoma przygotowała gorący napój. Podała go chłopakowi siedzącemu w fotelu.
- Proszę - uśmiechnęła się i podsunęła mu cukierniczkę oraz podała łyżeczkę. Spojrzała na zegar ścienny, który tykał cicho odmierzając kolejne minuty, kolejne godziny.
- Sei... muszę wyjść na chwilę.. zostań tu dobrze? Tu jest łóżko, chcesz połóż się spać - pokazała dłonią w bok - Tam łazienka, wykąp się, ale uprzedzam, że ciepła woda jest bardzo krótko, świeży ręcznik jest w szafce nad umywalką. - uśmiechnęła się delikatnie.
- Czuj się jak u siebie w domu, dasz sobie radę, a jak nie to zdaj się na węch - zachichotała i cmoknęła go w nos wychodząc krzyknęła coś na styl " Do zobaczenia wieczorem"

Zdziwiony całym tym wydarzeniem szeroko otwartymi bursztynowymi oczyma śledził ją.
A potem nagle wyszła.
Nie powiedziała o co chodzi, nic.
Zamyślony chłopak w milczeniu powoli popijał herbatę wpatrzony w dywan, aż wkrótce odstawił szklankę na stolik i zaczął ściągać bluzę i koszulę. Zostawszy w samych spodniach wkroczył do łazienki. Tak, prysznic, nawet zimny naprawdę dobrze mu zrobi.
Skończywszy staranne mycie, ubrany i pachnący położył się na łóżku wpatrzony w sufit. Sam nie wiedział ile leżał rozmyślając o wszystkim... Utracił poczucie czasu aż zmógł go sen pogrążając w krainie nierealnych marzeń.

Jasoma po cichu weszła do domu. Uśmiechnęła sie delikatnie po czym zdjęła buty i zrobiła sobie herbatę. Po chwili poszła pod prysznic i przebrała się w piżamę, w fioletowe baranki. Siadła na skraju łóżka po czym położyła się przy Seidarze wtulając się w niego zasnęła.

Sei spał zbyt głęboko aby zbudzić się, gdy do mieszkania wróciła Jasoma. Zamruczał coś pod nosem, ubrany w same spodnie dzięki czemu można było dokładnie zobaczyć jego chude ciało i brzuch z wyraźnie zarysowanymi mięśniami. Przekręcił się instynktownie przytulając się do swojej partnerki. Westchnął cicho.

Otworzyła jedno oko i uśmiechnęła się błogo wtulając policzek w klatkę piersiową Seidary. Otworzyła oczy i spojrzała na obskurny szarawy sufit. Zły to ptak co własne gniazdo kala, dlatego też Jasoma nigdy swojego domku nie obgadywała. Dziewczyna wyciągnęła rękę z pod puchowej ciepłej kołdry i delikatnymi ruchami zaczęła rysować rożne znaki na boku Japończyka.

Gdy tylko jej palce dotknęły jego boku chłopak zaśmiał się wtulając twarz w poduszkę. Kolejny znak spowodował, że aż cały wygiął się w łuk. Nie trudno było zgadnąć, że jest strasznie łechczywy. Skulił się nie mogąc powstrzymać śmiechu.
Zapadł w naprawdę głęboki sen, to trzeba było przyznać.

Zaśmiała się cicho. No nie wiedziała, że Sei posiada aż takie łaskotki, i tak twardo śpi. Wstała z łóżka składając na policzku ukochanego delikatny pocałunek i poszła do łazienki ubrać się. Jej strój składał się ze zwykłej białej koszulki na ramiączkach, jeansów i cienkiego sweterka zapinanego na guziczki, w kolorze śliwki węgierki. Poszła do pomieszczenia, które w normalnym domu zwało się kuchnią. Wyciągnęła z szafki chleb i zaczęła smarować kromki czekoladą. Ona czekoladę uwielbiała, a czy Sei? Cóż, nie ma nic innego do wyboru. Położyła talerz ze śniadaniem na stoliku i przysiadła na poduszce przypominającej pufę wpatrując się w okno znajdujące pod samym sufitem.

Gdy tylko śniadanie znalazło się w zasięgu jego węchu Sei uniósł głowę namierzając swoje 'ofiary'. Jedna z rąk wyślizgnęła się spod przykrycia i dziabinęła talerz wciągając go wraz z zawartością pod kołdrę, gdzie chwilę potem zniknął i Seidara odpowiednio zajmując się tam jedzeniem.
Trzeba było mu przyznać, że jest głodny, ale należało również przyznać, że ma straszliwą słabość do czekolady.
O tak.
Czekolada.

- Ej Ej Ej! - krzyknęła zaskoczona wakując na łóżko.
- Daj mi trochę! - "rozkazała" i zaczęła wpychać ręce pod kołdrę by zdobyć choć kawałek "przysmaku". Nic jednak z tego nie wyszło. Sei zamknął sie pod kołdrą jak w namiocie.
- Seeei... - zaskamlała i usiadła zrezygnowana.

Bardzo powoli najpierw spod kołdry wynurzyła się rozczochrana czupryna, potem bursztynowe oczy, a następnie całe w czekoladzie usta wykrzywione w pociesznym Seiowym uśmiechu.
Doprawdy, pocieszający widok.
- Tak, kochanie? Wołałaś mnie?- zapytał z niewinnie.

- Najadłeś się? - spytała splatając ręce na piersi i patrząc na niego groźnym matczynym wzrokiem, na jej ustach jednak widniał uśmiech. Cóż, widok Seia rozczochranego był widokiem codziennym, ale z całą twarzą umazaną jakąś ciemnobrązową papką i dzikim uśmiechem był... rzadki? Owszem, nawet bardzo. Ledwo powstrzymywała śmiech pchający się do jej ust.

Szła powoli pod postacią wilka. Nie dość, że było jej zimno, to jeszcze była zmęczona - nie mogła trafić na tereny watahy (zgubiła się ), a tutaj wyczuła przynajmniej ślady znajomego zapachu... Zataczając się podeszła pod drzwi i przewróciła się z hukiem... naprawdę była zmęczona.


|Sei-chan mi pozwolił XDDDDDD|

- Właściwie to nie. Została mi jeszcze jedna kanapka- odparł składając usta w podkówkę.
Jego bursztynowe oczy błyszczały nieskrywanym rozbawieniem, gdy patrzył na Jasomę.
Usłyszawszy huk zamarł.
- Co to było?- rzekł podnosząc się. Teraz wyglądał śmiertelnie poważnie- nie trudno się dziwić biorąc pod uwagę jego przeżycia związane z genetykami.
Odrzucił kołdrę by nie wpadła w kanapki.

|| Ona kłamczy! xP

Wybuchnęła śmiechem
- Mam nadzieję, ze zostawiłeś mi tą jedną kanapkę? - spytała przez śmiech ale huk pod drzwiami sprawił, że serce dziewczynie zamarło.
- Pójdę sprawdzić.... - szepnęła jakby bała się podsłuchu. Wstała z łóżka i zaczęła skradać się do drzwi, co w normalnym przypadku wyglądałoby prześmiesznie, teraz było jedynie oznaką ostrożności. Spojrzała przez judasz w drzwiach nie zauważając nikogo otworzyła drzwi, nie do końca bo uderzyły o coś co nie pozwalało ich dalej otworzyć, były to wilk, wilk którego kojarzyła, a raczej wadera.
- Sei! - krzyknęła kucając obok wilczycy i sprawdzając jej puls, a taki nawyk.

//spoko loko xD

|tylko tak btw to ja tu jestem jako wilczuś XD|



Była nieprzytomna i przemarznięta, oczy była zamknięte i nie reagowała na żadne bodźce, nawet na uderzenie drzwiami.

Seidara w biegu wycierając twarz chusteczką poderwał się z miejsca i podbiegł do ukochanej. Przepchnął się między futryną, a Jasomą i przykucnął obok nieprzytomnej wadery.
- To zmiennokształtna- stwierdził uważnie jej się przyglądając i szukając jakichkolwiek śladów po zabiegach genetyków- Ale nie wpadła w ręce genetyków... Po prostu straciła przytomność...- podrapał się po głowie- Wnieśmy ją do środka. Jest zmarznięta.- szepnął podnosząc bez trudu wilczycę i otwierając szerzej drzwi nogą. Wniósł ją do mieszkania i położył na łóżku, po czym odłożył na stolik ocalałą kanapkę.
- Trzeba ją rozgrzać.- uważnie spojrzał na swoją partnerkę.
W takiej chwili nawet nie przejął się faktem, że jest w połowie nagi.

Jasoma pobiegła do łazienki i wlała do miski tyle ciepłej wody ile tylko się dało, niestety miska nie zalała się nawet cała. Włożyła do niej ręcznik po czym wlała trochę wody do termoforu. Podeszłą do wilczycy i obłożyła ją ręcznikiem, układając na brzuchu ciepły termofor.
- Znam ją... jest z watahy, nowa... - powiedziała zerkając na chłopaka. Wstała i poszła do kuchni nastawić wodę.
- Kiedy się zmieni i obudzi dam jej herbaty... - poinformowała.

Seidara tymczasem przykrył ją kołdrą i kocem.
- Z watahy... Pierwszy raz ją na oczy widzę.- stwierdził siadając na fotelu- Pozostaje nam teraz czekać się się obudzi. Nie stój tak... Usiądź mi na kolanach- uśmiechnął się lekko i zachęcająco- Wiesz... coraz częściej myślę o tym aby zrezygnować z przynależności do watahy.

Gdy poczuła ciepło powoli zaczęła wracać jej świadomość. Otworzyła powoli ślepia, ale była jeszcze zbyt słaba żeby wstać, nawet by się jej to chyba nie udało na chwiejnym łóżku. Podniosła więc tylko lekko łeb rozglądając się wokoło.

Dżas bez zastanowienia ruszyła w kierunku Seia i usiadła na jego kolanach po czym objęła ręką jego szyję. Już chciała coś powiedzieć ale ugryzła się w język.
-W porównaniu z tym jak było 3 lata temu wiele się zmieniło.. - to zaskakujące, że zna się z Seiem tak długo... czas szybko leci, a i wiele za ten czas się wydarzyło.
-Athena jest nowa w watasze... ostatnio są sami nowi, a nas ... starych brak.... może dlatego, że przestaliśmy wierzyć w to, że będzie dobrze, że w końcu uda nam sie przerwać naszą klątwę, ukrywamy się w miastach... w piwnicach... - wymamrotała po czym uśmiechnęła się pociesznie do Seidary spoglądając kątem oka na uniesiony łeb złotej wilczycy. Wstała bez słowa i zalała kubek gorącą wodą, parujący napój położyła obok łóżka na niewielkim drewnianym stoliku.

Z uwagą słuchał jej słów zapatrzywszy się w bliżej nieokreślony punkt. Delikatnie gładził dłonią jej plecy.
- Jest nas mało... wiem, ale uważam, że powinniśmy coś zacząć robić. Musimy zacząć działać...- westchnął i z nieukrywaną niechęcią puścił ją by mogła wstać.
Powoli przeniósł wzrok na wilczycę.
- Budzimy się?- zagadał wesoło.

Miejsce zastanowienia i smutku zajął uśmiech i rozbawienie. W Seidarze był nie tylko wspaniały partner ale i przyjaciel, który w każdej chwili potrafił jakoś rozładować sytuację nieprzemyślanym ruchem czy słowem. Wróciła na kolana Japończyka znów układając się w takiej samej pozycji, by mieć widok na wilczycę ale i swobodnie zaglądać w oczy chłopaka. Przytuliła się do niego.