Trzy Świerki

Parsknął, niby to oburzony.
- Nie jesteś beznadziejna, Mia. Naprawdę chcesz słuchać wykładu o tym, jaka jesteś wspaniała? - Łypnął nań kątem oka, szczerząc zęby w wesołym uśmiechu. - Co do zdjęć.. Koniecznie! Może nawet mnie namalujesz, hę?
Tan najwidoczniej nie przejmował się tym, iż nie ma oczu dookoła głowy, gdyż cały czas obserwował dziewczynę, z nieopuszczającą go od początku ich znajomości, ciekawością. Ba, niemal wpadł w drzewo!

- Dziękuję że uważasz inaczej , ale pozostanę przy swojej wersji - uśmiechnęła się łagodnie. - Ale tak, zdjęcia Ci pokaże, chcę usłyszeć trochę krytyki -szturchnęła go leciutko ramieniem w rękę , aż się zachwiała. - Jej namalować Ciebie, to by było dopiero wyzwanie, wiesz nawet mnie natchnąłeś - uśmiechała się wciąż , ciągle wpatrując się w Tana. Aż było jej głupio , bo pomyślała że to trochę nie kulturalne.

Jeśli było to niekulturalne, to Tan mógł już zostać okrzyknięty największym prostakiem wszechświata, gdyż jego błękitne oczy nie opuszczały jej wzroku, ni na sekundę.
- Przesadzasz - odparł jedynie, przeczesując "dżungle" na swojej głowie palcami. - Więęc.. Kiedy mogę liczyć na drobny pokaz?

Mia zaczęła przeszukiwać kieszenie, trochę jej to zajęło ale już po chwili odnalazła to czego szukała. Było to parę powyginanych, kolorowych i czarno-białych zdjęć . Próbowała je trochę naprostować i jako tako wyglądające podała Tanatosowi.

- Proszę, zobacz co za beznadzieja - na zdjęciach widniały przeróżne krajobrazy dalekich zakątków świata, tajemnicze postacie różnych narodowości ,a gdzie nigdzie zwierzęta.

Chłopak wziął do ręki zdjęcia, przeglądając je z zainteresowaniem. Po chwili mlasnął, skrzywiwszy się.
- Rzeczywiście beznadzieja - skwitował, zdjęcia jej oddając.
Przez dłuższą chwilę szedł w milczeniu, co rusz z dezaprobatą kręcąc głową, gdy nagle przystanął, na Mii wzrok swój skupiając. Ach, jakże szeroki uśmiech na twarzy jego wykwitł!
- Uwierzyłaś mi? - zagaił, z trudem śmiech powstrzymując.

Mia wcale nie zdziwiła się słysząc takie słowa. Zabrała zdjęcia i szybko schowała je do kieszeni. Poczuła się jakoś smutno. W końcu usłyszałam prawdę - pomyślała.
Po chwili milczenia i marszu zauważyła że Tan przystanął. Nie rozumiała dlaczego się tak wpatruję i co mu tak wesoło.

- Przecież powiedziałeś prawdę ? - odpowiedziała zaskoczona.

Parsknął, oczami wywróciwszy.
- Może jednak mieli rację, z tą naiwnością dziewczyn - skwitował krótko, uśmiechając się półgębkiem. - Jak mogłaś pomyśleć, że mówię prawdę, Mia? To świetne zdjęcia! Jednak widzę, ze musimy popracować nad twoim poczuciem własnej wartości.

- Z tą naiwnością to uważaj - mówiąc to nie mogła przestać się śmiać z samej siebie. Przypomniała sobie dokładnie swoją wcześniejszą reakcje.
- Tak , tak możemy popracować nad tym - skierowała błagalny wzrok na Tana .

Owy błagalny wzrok nieco zbił go z tropu, jednakże.. Cóż. Kto zrozumie kobiety? Na obliczu chłopaka wykreował się łobuzerski pół-uśmieszek.
- Zacznijmy może od.. Powtarzaj za mną. Nazywam się Miakoda. Jestem piękną, zabawną dziewczyną, robiącą fenomenalny zdjęcia i, potrafię świetnie udawać skurcze jeśli chodzi o wygraną. Jej, przez chwilę uwierzyłem, że nazywam się Miakoda.. - chłopak zaśmiał się, sam z siebie. - No, powtarzaj.

Miakoda przyglądała się Tanowi , zabawnie to wyglądało. Doceniła jednak szczerość którą można było wyczytać z jego słów.
- Może zamienimy się rolami ? - zaśmiała się . -Ty będziesz mną , a ja Tobą. - zaczęła powtarzać regułkę którą wcześniej jej ułożył.
- Tak, prawie uwierzyłam w siebie - zrobiła poważną minę, ale średnio jej to wyszło.

Więc miał udawać ją? Ach, niestety - bardzo się starał, lecz nie dał rady przywołać na swoją twarz żądnego z rumieńców. Zaśmiał się z krótka.
- Prawie? Co mam zrobić, byś w siebie uwierzyła?