Jezioro

Również się wyszczerzyła.
- Od dawna tu jesteś? - spytała i spojrzała na chłopaka.

- Ha- wyszczerzył zęby w uśmiechu i ochlapał Tamarę wodą- Opowiesz mi coś o sobie?- zapytał w przerwie między chlapnięciami.

Gdy przestała się śmiać spojrzała uważnie na Seidarę. - Tutaj, teraz...? - przygryzła wargę, rozglądając się dookoła. Po chwili podniosła się i spojrzała na niego znacząco. - Wolałabym nie... - Stwierdziła cicho, zwieszając łeb.

- Wybacz jeżeli Cię uraziłem...- powiedział cicho wstając i spoglądając na nią.- Jeżeli będziesz chciała opowiedzieć to może to być przy innej okazji, w innym miejscu.

Uśmiechnęła się przekornie. - To nie tak. Nie uraziłeś mnie wcale i bynajmniej nie jest tak, że nie chcę czy nie mogę Ci tego powiedzieć. Chodzi mi o to, że wolałabym by informacje o mnie samej nie docierały do osób... trzecich. - Westchnęła i przyjrzała się mu tak, jakby pragnęła, by zrozumiał.

Westchnął.
- Oczywiście, rozumiem.- uśmiechnął się- A tymczasem... Pewnie wyjdę na dziecinnego... No trudno... Ale...- podszedł bliżej do niej i szturchnął ją łapą w bok- Berek!- i wywaliwszy jęzor ruszył do ucieczki po płyciźnie rozchlapując wodę.

Całkiem ją to zaskoczyło, ale radośnie ruszyła za nim w podskokach. Była mniejsza od niego, ale zapalczywością dorównała niejednemu z najwytrwalszych. Długimi i mocnymi susami gnała więc przed wodę hardo, aż zrównała się z nim i dziabnęła go lekko w ogon, po czym zmieniła kierunek i uciekła na brzeg, śmiejąc się radośnie.

W takich warunkach długie łapy, a w związku z nimi długie i wysokie susy bardzo się przydają. Zrobił gwałtowny zwrot rozpryskując wokół wodę i pognał za nią by wkrótce puknąć ją lekko w udo, po czym szybko skręcił w bok uciekając z wesołym wyrazem na wilczym pysku.

Ona również natychmiast zawróciła, choć trochę bardziej niezdarnie i ruszyła za nim, śmiejąc się w głos. Dopadła go po jakimś czasie i tyrpnęła nosem jego udo. Roześmiała się głośniej i ruszyła w przeciwnym kierunku, ale nie przebiegła trzech metrów, gdy wywróciła się.

Seidara rozpędził się za nią. Gdy Tamara się przewróciła sam nie zdołał wyhamować i potknął się o jej łapy by po chwili łupnąć na ziemię. Przeturlał się przez głowę i legł na ziemi, by za chwilę się podnieść lekko się uśmiechając mimo iż rany dały o sobie znać.
- Nic Ci się nie stało?- zapytał podchodząc do niej

Wilczyca leżała na grzbiecie. Wbiła spojrzenie w Seidarę, mrugając szybko. Jej mina była... niewyraźna. - Nie... Nic mi nie jest.. - Bąknęła i zaczęła się podnosić. Dała jednak radę tylko usiąść. Spojrzała przed siebie i zakręciło się jej w głowie. Zakołysała się.

- Naprawdę nic Ci nie jest...?- zapytał zaniepokojony badawczo jej się przyglądając.

Potrząsnęła łbem i uśmiechnęła się błogo. - Nie, naprawdę nie. - Zapewniła go i podeszła do jeziora, by zanurzyć pysk w wodzie i ochłonąć. To ją wzmocniło i Tamara mogła dojść do siebie. - Od czasu wypadku tak mam. - Mrugnęła do Sei'a i zaśmiała się z samej siebie.

- Wypadku...?- zapytał cicho. Sam zabrał się za picie wody. Po tej gonitwie czuł spore pragnienie.

Pokręciła łbem. - Miałam drobny wypadek. Wpadłam pod samochód, gdy goniłam za sarną. - Stwierdziła tak banalnym tonem, jakby mówiła o tym, jaka jest dzisiaj pogoda. Spojrzała w swoje niezbyt wyraźne odbicie w wodzie. - Gdyby nie lekarze, nie byłoby mnie dzisiaj tutaj. A gdyby nie chirurdzy plastyczni, przez cały pysk biegłaby paskudna blizna. - Zakończyla półgłosem.

Sei ponownie przybrał formę człowieka i automatycznie na wspomnienie ewentualnej blizny dotknął swojej klatki piersiowej.
- Hm... Jesteś głodna?- zapytał spokojnie.

Podniosła się równe łapy i przeciągnęła, po czym sama zmieniła się w dziewczynę i spojrzała na Sei'a. - A jeśli powiem, że tak to zabierzesz mnie na kolację? - Spytała radośnie, puszczając mu oczko.

- Na to wygląda.- chłopak uśmiechnął się spoglądając na nią rozbawionym wzrokiem.

Uśmiechnęła się błyskotliwie. - W takim razie jestem głodna. - Zachichotała i podeszła bliżej Seidary.

- W takim razie idziemy- Sei uśmiechnął się szerzej i ruszył w stronę miasta.

Wybyła zaraz za nim z radosnym uśmiechem na twarzy.

W postaci człowieka przyszedłem nad jezioro, było odkryte przez moją przyjaciółkę Sonię. Usiadłem na trawie, pod ogromną wierzbą, myśląc o tym i owym. Siedziałem jakby czekając na cud.

Brązowowłosa dziewczyna przyszła nadjezioro nie zauważając nawet obecnego tutaj chłopaka. Po prostu weszła do wody i usiadła najej brzegu nie zwarzając na to, że będzie miała mokre ubranie. Ochlapała twarz wodą.

Od razu zauważyłem, jak brązowowłosa dziewczyna przyszła. Zacząłem śledzić ją wzrokiem, zatrzymała się nad wodą. Nie było dosyć upalnie, więc zdjąłem buty i podszedłem do dziewczyny, usiadłem koło niej zamaczając nogi w wodzie. Słońce raziło mnie lekko w oczy. Czekałem, jak brązowowłosa się odezwie, ale z moją cierpliwością nie trwało to długo.
- Cześć, jestem Matthew, dla przyjaciół Matt. :) - uśmiechnąłem się odsłaniając rządek śnieżnobiałych ząbków.

Wciąż trzymał jej się zły humor. Spojrzała tylko na chłopaka i nie wiadomo czemu wymamritałą mu.
- Czyli, że co? Mam mówić do ciebie Matt iuważać się za twoją przyjaciółkę? - zapytała unosząc jedną brew w górę. Wróciłą wzrokiem do wody.