Biała Rzeka

Wpadła w te tereny, o dziwo wyprzedzając Nicolasa.
"No, Dajek. nie wiedziałam, że taka szybka jesteś!"
Wyszczerzyła się sama do siebie, jednak ten uśmiech szybko zniknął. Rozejrzała się, czekając na Nico.

Nic dziwnego, że go wyprzedziła nie dość ,że poszedł dłuższą droga to jeszcze emo tempem - nie wkurza cie ta athene bo mnie trochąta

Miała coś powiedzieć, gdy tylko go dostrzegła, lecz wolała siedzieć cicho.
- Nie. Niby dlaczego? - mruknęła, unosząc nieznacznie lewą brew w górę. Wcisnęła zmarznięte dłonie do kieszeni, powoli idąc wzdłuż rzeki.

Szedł ze nią - ej Dayo łap - rzucił jej drugą parę rękawiczek przecież dla siebie jej nie wziął nie??

Nim się odwróciła, dostała rękawiczkami w twarz. Headshot!
- Dzięki... - wymamrotała, naciągając je na dłonie. Wbiła wzrok w ziemię. Widać było, że się zamyśliła.

- Nad czym myślisz - nie miał takiego zabawnego tonu głosie jak zawsze jakiś taki przygnębiony i poważny był dzisiaj

- Nad sensem życia? - bąknęła z nutą cynizmu w głosie. Sunęła nieprzerwanie przed siebie, wzdłuż nieznacznie zamarzniętej rzeki. Kilka razy poślizgnęła się i omal nie wywaliła. Kij z tym.

- I co znalazłaś jakiś sens mi jeden powtarzali od dziecka taki trochę dziki - wymamrotał chciał przyspieszyć żeby iść koło niej ale się poślizgnął i wywalił a ze koło rzeki był lód to pojechał i co za tym idzie podwadził Dayo która teraz upadłą an niego i razem pojechali w piękna zaspę jak biało

- Kyaa~! - pisnęła, po czym wpadła w zaspę. Wygramoliła się z niej z kupką śniegu na głowie. Cudnie.
Słysząc trzask, uniosła brwi w górę, a jej źrenice zwęziły się. Gdy tylko lód się załamał, poderwała się z siadu do pozycji stojącej. Jednak nie wchodziła na lód.
- Nico! - wrzasnęła przerażona.
"Kuso, kuso, kusooo~!"

Wynurzył się złapał się lodu - nie właś tu Dayo- wydarł się poważnym głosem - shit znowu się zanurzył w wodzie zobaczył ze w jednym miejscu prze brzegu lód jest mały na tyle by mógł go wyłamać popłynął tam jak mógł najszybciej ale ciemność już miał lekką przed oczami -cholera zaraz będzie po mnie - pomyślał ale był już w tym miejscy walnął głowa w kruchy lód który pękł i rzucił się na brzeg zemdlał zaraz umrze jeśli nikt mu nie pomoże

- Nico! - zawyła niemalże, gdy tylko go zobaczyła. Spanikowała, jednak - mimo wszystko - nie zaczęła biegać w kółko wrzeszcząc 'AaaAAaaa~!'. Nawet Dayo nie zniży się do takiego poziomu.
Pierwszą reakcją było przyklęknięcie przy nim. Objęła jego zimne - i do tego cholernie mokre - ciało i mocno przytuliła do siebie.
***
Upewniwszy się, iż śmierć z wychłodzenia mu nie grozi, przyłożyła palec wskazujący i środkowy do miejsca, w którym powinna znajdować się jego tętnica szyjna.
"Szlag by to"
Odsunęła się nieznacznie.
"Dobra, Dayo. Przypomnij sobie, co pamiętasz z lekcji pierwszej pomocy... Kuso~! Jedyne co pamiętam, to konwersacje z Akim na temat rastrów. Kuso, kuso~."
Wzięła głęboki oddech, przykładając dłonie mniej więcej w połowie jego mostka.
Bla bla bla. Ze względu na to, iż autorka nie ma pomysłu jak to opisać napisze jedynie, że zrobiła typowy masaż serca i sztuczne oddychanie <3

//Haa. Nie ma to jak przepisać coś z książki do bioli <3

Nadal leżał nie przytomny był cały biały nawet jeśli by się obudził tonie mógł by się ruszyć jego ciało odmówiło by mu posłuszeństwa

- Szlag by to! - warknęła, mrużąc oczy. Przesunęła dłonią po twarzy, zrezygnowana. Oddycha, ale nadal jest nieprzytomny. Naprawdę już nie wiedziała, co robić. Zmieniła się w wilka. Starała się go ogrzać. W końcu wilcza sierść jest w miarę ciepła ne?

Pięknie, to zamiast Śpiącej Królewny mamy niskobudżetową wersję Śpiącego Księcia. Gdy tylko poczuł ciepłe usta Dayo otwoził oćka a teraz zamknął podniósł się do pozycji siedzącej - jak zimno - powiedział drżąc z zimna

Uniosła łeb w górę i cofnęła uszy w tył. Natychmiast zmieniła się w człowieka, rzucając mu się na szyję. Objęła go mocno. Aż dziwne, że chłopak nadal oddychał...
- Bałam się - wymamrotała, opierając głowę na jego torsie.
- Tak bardzo się bałam... - dodała po chwili. Nawet nie zauważyła, kiedy po jej policzku popłynęły łzy.

Przytulił ją mocno czując jej ciepło
- ok już żyje widzisz nic mi nie jest no prawie - on umie pocieszać ...

Pociągnęła cicho nosem. Słysząc jego ostatnie słowa dała upust swoim emocjom, które przez wiele tak wiele lat tłumiła w sobie. Mówiąc po ludzku: zaczęła płakać, jeszcze mocniej wtulając się w chłopaka.

Z krzaków, nieopodal pary wyleciała czarna wilczyca, ze złocistymi oczami. Futro na jej karku zjeżyło się, widząc ludzi, i cofnęła się kilka kroków. Była naprawdę pokaźnym wilkiem, jej ślepia błyszczały groźnie, a łapy napięły swoje mięśnie gotowe do ataku lub ucieczki.
Ale jak na razie, stała niczym zamurowana wpatrujac się w nich.
Podobnie jak człowiek, ukryty pod tym futrem była nieufna, ale płacz Dayo ją zdziwił.
Hm.

// Jak ja lubię psuć xD

- Ty jesteś moim skarbem wiesz? Tak bardzo bardzo kocham cię -powiedział szeptem na tyle żeby tylko Dayo mogła to usłyszeć mając poważny wyraz twarzy wplótł ręce w jej włosy przytulając ja ciągle

Uniosła głowę, uśmiechając się lekko do Nicolasa. Rozbawiły ją jego słowa. Zmrużyła oczy, słysząc skrzyp wilczych łap w śniegu. Spojrzała w stronę wilczycy, jednakże nie przejęła się nią zbytnio. Jej wzrok ponownie zawisł na Nicolasie.

Zakręciła jedynie ślepiami, widząc przytulanie, po czym zdrętwiała. Kiedy znów się obejrzeli w tamto miejsce, pozostało tam tylko kilka włosów wilczycy i ślady łap.
Jej już nie było.

"Dziwna..."
Otarła zimnym rękawem oczy. Praktycznie to nie czuła już nóg. No, tak to jest, jak się nieruchomo klęczy w śniegu...
Jednak nie to było teraz ważne. Nie odrywała spojrzenia od Nico. Kto wie, co teraz kłębiło się w jej chorym umyśle...

Przesunął dłonią po długich włosach Dayo. Z uśmiechem delikatnie ujął jej podbródek, unosząc nieznacznie jej głowę. Przez dłuższą chwilę wpatrywał się w oczy dziewczyny. Nachylił się, delikatnie całując ją